Trouble in paradise
Blijf op de hoogte en volg Ilse
30 Januari 2014 | Australië, Sydney
Hallo allemaal!!
Onwijs lang terug dat ik hier een verhaaltje heb getypt! Ben in mijn dagboek aan het kijken wat ik allemaal heb meegemaakt om het jullie te kunnen vertellen, lijkt alweer zo lang terug, de maand januari is echt voorij gevlogen.
Ik heb de maand gevuld met het plannen van de trip, toch nog wel veel kunnen werken gelukkig! Afstrepen van onze melbourne to do list en veel feesten om van iedereen afscheid te kunnen nemen. Hoe langer ik in dit huis woon hoe meer ik het waardeer. We hebben het zo gezellig met ze allen, echt een soort familie gevoel, je ziet elkaar zo vaak! We gaan vaak naar het strand, doen een drankje thuis en er is altijd wel iemand in huis om je gezeldschap te houden. Het zal wennen zijn als ik weer mijn eigen kamer heb. We hebben nu elke dag een soort van slaapfeestje.
In de week dat de australian open begon werden de weerberichten steeds hoger. Iedereen wist dat er een erg zware week aankwam want het zou elke dag boven de 40 graden zijn met uitschieters tot 45 graden! Ik woon in een huis met 16 mensen, wat toen opeens niet meer zo gezellig leek! Je kon geen kant op. Slapen was erg moeilijk, probeerde onszelf cool te houden door met kleren aan te douchen en dan naar bed of een natte handoek over je heen. Gelukkig kon ik die week veel werken en hebben we daar airco. Soms wanneer het rustig was stuurde ze me naar huis, maar dan wilde ik niet!! Of ging ik naar een winkelcentrum waar het lekker cool was. We wilde toch wel naar het tennis toe, aangezien dit voor mij once in a lifetime is, dus zijn we op de dinsdag op het heetst van de dag naar de courts gegaan. Voor40 dollar kon je een ground pas kopen en deze gaf je toegang tot de kleinere velden en 1 van de 3 grotere. We hebben nadal en djokovic zien trainen en wat mooie wedstrijden gezien van o.a. Del Potro en Monfiss. Super ervaring, maar wat was het heet!! Was de volgende dag dan ook niet te genieten en de hele dag niet lekker, ik denk een klein zonnesteekje, gelukkig was alles daarna weer prima. De laatste dag van de warme week gingen we naar het strand, maar dat was niet te doen. Het water was niet verfrissend en het zweet droop van alle kanten van je lijf. Toen maar even naar de mc donalds om verkoeling te zoeken.
Aan de ene kant goed dat we dit hebben meegemaakt. Wanneer het nu namelijk zon 35 graden is, zeggen we het valt mee het is ' maar' 35 graden.
Het werk gaf een verlaat christmas party was onwijs leuk was!! We mochten de hele avond gratis drinken en eten en we gingen bowlen, lasergamen en uit. Kan me weinig meer herinneren, maar werd wakker met het idee dat ik het leuk heb gehad. Volgende dag met een onwijse kater naar het werk, waar iedereen hetzelfde voelde dus we hebben wel gelachen. Ik was zo moe dat onze kitchenhand aan mij vroeg of ik een black out had gehad, aangezien ik me weinig kon herinneren, waarop ik vroeg; carrots?! Al lijken de woorden black out en carrots natuurlijk veel op elkaar, konden we de hele dag niet meer stoppen met lachen. Ook was ik onwijs stijf van het bowlen??
Al met al heb ik het echt onwijs naar mijn zin gehad in Melbourne. Toch wel speciaal om te zien dat je in 2,5 maand mensen zo goed kan leren kennen. Op mijn laatste dag van het werk was het Australia day. Op deze dag vieren ze het Australier zijn. Wij moesten helaas werken. Ik had Nederlandse koekjes mee en australische vlaggetjes. Iedereen was vrolijk en het was een erg gezellige dag. Aan het einde van de avond kwam onze head chef met drankjes aan en proostte we op mijn vertek, waarna er nog veel drankjes volgde!
Helaas ben ik deze avond mijn telefoon verloren! Dit was twee dagen voordat ik zou vertekken uit Melbourne dus ik was niet heel blij. Gelukkig heb ik mijn Nederlandse simkaart nog, gaan al mijn gemaakte foto's automatisch naar mijn dropbox en was mijn aussie nummer prepaid, maar he voelde toch als het missen van een arm. Aangezien ik geen laptop mee heb deed ik alles met dat ding.
Twee dagen aan de telefoon gehangen met de meneer van de club, die me niet heel vriendelijk holp, maar geen telefoon! Uiteindelijk was de tijd om en moest ik in Sydney maar kijken voor een nieuwe. Toch wel goed om te weten dat het thuisfront zo goed aan me denkt. Kreeg nog geen 12 uur nadat ik me telefoon had verloren beszorgde mailltjes wat er aan de hand was omdat ik niet meer online was geweest op facebook. Wat een hippe ouders heb ik toch!
Ben ondertussen denk ik goed gewend aan het Australische ' no worries' had namelijk een dag voordat ik vertrok vanuit melbourne nog geen backpack en geen vervoer naar sydney..
Ondertussen zit ik in een internet cafe in sydney en zitten al mijn spullen veilig in een backpack in mijn veel te goedkope hostel.Uiteindelijk is alles dus goedgekomen.
Eergister zijn we voor de laatste keer naar het strand geweest en daarna als een kleine family mijn paella gegeten. Toen besloten dat het nog geen tijd was om afscheid te nemen, dus de volgende dag stonden mijn vriendinnetjes om 9 uur op de stoep met broodjes, ei, bacon, en fruit. Super lekker ontbeten, maar ik moest opschieten want omdat ik mijn 2ehands backpack zo laat had aangeschaft moest ik alles op de ochtend van vertrek nog pakken. De droger deed niet wat ik wilde en het nieuwe meisje stond al om 11 uur klaar om te verhuizen.
Als met al was ik op tijd klaar en zijn we met ze allen richting de stad gegaan. Eerst mijn koffer bij Nicole afgeleverd. Die blijft daar nog een tijd wonen dus die wilde wel op mijn koffer passen als ik weg was. Dan wist ze in ieder geval zeker dat ik terug zou komen:) Daarna met ze allen wat gegeten in de stad en daarna richting het station om de bus naar het vliegveld te pakken. Het voelde net als toen ik op schiphol stond, maar misschien nog een beetje erger aangezien ik weet dat ik een aantal van hun misschien wel nooit meer zal zien. We hebben wel besloten dat er een eurptrip moeten komen aangezien we een finse, duitse, schotse en hollandse dame hebben. Ze moesten allemaal huilen en het was echt niet leuk!!
Mijn trip naar sydney duurde lang, alhoewel het maar 1 uur vliegen was. Ik had nog steeds geen telefoon dus moest wennen aan het niet pakken van mijn telefoon als ik me verveelde. Vliegtuig was rustig, had dus mijn eigen drie stoelen en hoefde met niemand te praten.
Op het vliegveld een trein gepakt richting mijn hostel en daarna in tien min naar het hostel gewandeld. Het was ondertussen 11 uur savonds en voelde me totaal niet op mijn gemak in het grote Sydney. Met mijn mega backpack op mijn rug en mijn kleine backpack op mijn buik en mijn kaart in de hand voelde ik me als een perfect doelwit voor iedereen die kwaad wilde. Ondertussen was ik een beetje verdwaald en had het gevoel dat ik achtervolgd werd door twee jongens. Ik probeerde sneller te lopen maar door mijn aanhangsels werd dit moeilijk (de backpack, niet de jongens) Uiteindelijk waren ze bijna bij me en ik bedacht een aantal moves om te ontsnappen als ze iets zouden doen. Uiteindelijk zeiden ze tegen me, are you lost?! Here let us help you! And ze legde me de weg naar mijn hostel uit..
Kan wel spannende boeken gaan schrijven he?
Dit was niet heel duidelijk dus blijkbaar zag ik er nog steeds verdwaald uit. Er kwam namelijk een mannetje op een scooter langs die riep, are you lost?! Dus ik zei, yep! De man bood me een lift op zijn scooter aan, uiteindelijk bleek dit niet nodig te zijn aangezien ik 40 meter vanaf het hostel bleek te zijn. Thank god for google maps! Wat moet je zonder telefoon tegenwoordig, bedankt meneer.
In het hostel werd ik niet heel vriendelijk geholpen, maar ik bedacht maar dat hij misschien ook een lange dag heeft gehad. Uiteindelijk met mijn kussen en lakentje naar boven gewandeld. Bleek ik de verkeerde sleutel tehebben gekregen, kon ik de route dus herhalen.
In de kamer maakte ik iemand wakker met mijn gestommel en uiteraard bleek ze nederlands te zijn. Het was een wat oudere dame die ik 89 naar perth is verhuisd en er niet aan moet denken weer naar Nederland te moeten. Ze was op het moment net klaar met een half jaar werken in Sydney en voordat ze terug naar Perth gaat wilde ze de oostkust nog even zien. Ze had er geen goed woord voorover, veel te toeristisch als je het haar vroeg. Na dit redelijk negatieve verhaaltje over de oostkust zei ze, mensen in Nederland zeuren zoveel en zijn zo negatief dat is de reden dat ik niet terug wil. Ik wilde bijna zeggen; moet jij zeggen! maar deed dat toch maar niet. Tijdens ons korte gesprek liep er trouwens een kleine kakkerlak over haar broek, die ze daarna als een soort ninja probeerde te vermoorden. Ik slikte even en besloot maar blij te zijn met mijn bovenste bed.
Vandaag de stad in gegaan. Naar een visitor centre geweest en voorbereid want morgen is het zo ver!!!!!
Om half 8 sochtends zal ik mieke en derek van het vliegveld halen!!
Super leuk om ze te zien!! Daarna droppen we onze spullen af bij het hotel, aangezien we pas om 2 uur kunnen inchecken. En zal ik ze de hele dag proberen wakker tehouden omdat ze zo snel mogelijk over hun jetlag heen moeten komen!!
Heb wat dingen bedacht om te bekijken, maar toch maar rekening gehouden met het feit dat ze waarschijnlijk wel erg moe zijn, en niet heel veel zin hebben om mijn wandelingen te gaan uitvoeren. Heb vandaag vanaf 10 uur gewandeld en vind het nu wel even tijd voor een break. Heb vandaag trouwens gelunched voor het opera house. Hoewel het eigenlijk niets voorsteld was het toch wel onwijs leuk om dit in het echt te zien! Nog steeds bizar dat ik hier ben, af en toe voelt het nog alsof ik droom.
Het volgende verhaaltje wordt hopelijk geschreven door mijn visite!! Heb ondertussen weer een telefoon met het zelfde aussie nummer dus ik ben weer mobiel! +61 (0)403590500 mijn nederlandse simkaart past hier niet in dus kan daar op het moment geen bercithen op ontvangen.
Ik ga nu nog even van de zon genieten, inpakken en op tijd slapen! Spreek jullie snel en hou jullie op de hoogte van ONZE avonturen!
xxxxxxxxxxxxxxxxxx
Onwijs lang terug dat ik hier een verhaaltje heb getypt! Ben in mijn dagboek aan het kijken wat ik allemaal heb meegemaakt om het jullie te kunnen vertellen, lijkt alweer zo lang terug, de maand januari is echt voorij gevlogen.
Ik heb de maand gevuld met het plannen van de trip, toch nog wel veel kunnen werken gelukkig! Afstrepen van onze melbourne to do list en veel feesten om van iedereen afscheid te kunnen nemen. Hoe langer ik in dit huis woon hoe meer ik het waardeer. We hebben het zo gezellig met ze allen, echt een soort familie gevoel, je ziet elkaar zo vaak! We gaan vaak naar het strand, doen een drankje thuis en er is altijd wel iemand in huis om je gezeldschap te houden. Het zal wennen zijn als ik weer mijn eigen kamer heb. We hebben nu elke dag een soort van slaapfeestje.
In de week dat de australian open begon werden de weerberichten steeds hoger. Iedereen wist dat er een erg zware week aankwam want het zou elke dag boven de 40 graden zijn met uitschieters tot 45 graden! Ik woon in een huis met 16 mensen, wat toen opeens niet meer zo gezellig leek! Je kon geen kant op. Slapen was erg moeilijk, probeerde onszelf cool te houden door met kleren aan te douchen en dan naar bed of een natte handoek over je heen. Gelukkig kon ik die week veel werken en hebben we daar airco. Soms wanneer het rustig was stuurde ze me naar huis, maar dan wilde ik niet!! Of ging ik naar een winkelcentrum waar het lekker cool was. We wilde toch wel naar het tennis toe, aangezien dit voor mij once in a lifetime is, dus zijn we op de dinsdag op het heetst van de dag naar de courts gegaan. Voor40 dollar kon je een ground pas kopen en deze gaf je toegang tot de kleinere velden en 1 van de 3 grotere. We hebben nadal en djokovic zien trainen en wat mooie wedstrijden gezien van o.a. Del Potro en Monfiss. Super ervaring, maar wat was het heet!! Was de volgende dag dan ook niet te genieten en de hele dag niet lekker, ik denk een klein zonnesteekje, gelukkig was alles daarna weer prima. De laatste dag van de warme week gingen we naar het strand, maar dat was niet te doen. Het water was niet verfrissend en het zweet droop van alle kanten van je lijf. Toen maar even naar de mc donalds om verkoeling te zoeken.
Aan de ene kant goed dat we dit hebben meegemaakt. Wanneer het nu namelijk zon 35 graden is, zeggen we het valt mee het is ' maar' 35 graden.
Het werk gaf een verlaat christmas party was onwijs leuk was!! We mochten de hele avond gratis drinken en eten en we gingen bowlen, lasergamen en uit. Kan me weinig meer herinneren, maar werd wakker met het idee dat ik het leuk heb gehad. Volgende dag met een onwijse kater naar het werk, waar iedereen hetzelfde voelde dus we hebben wel gelachen. Ik was zo moe dat onze kitchenhand aan mij vroeg of ik een black out had gehad, aangezien ik me weinig kon herinneren, waarop ik vroeg; carrots?! Al lijken de woorden black out en carrots natuurlijk veel op elkaar, konden we de hele dag niet meer stoppen met lachen. Ook was ik onwijs stijf van het bowlen??
Al met al heb ik het echt onwijs naar mijn zin gehad in Melbourne. Toch wel speciaal om te zien dat je in 2,5 maand mensen zo goed kan leren kennen. Op mijn laatste dag van het werk was het Australia day. Op deze dag vieren ze het Australier zijn. Wij moesten helaas werken. Ik had Nederlandse koekjes mee en australische vlaggetjes. Iedereen was vrolijk en het was een erg gezellige dag. Aan het einde van de avond kwam onze head chef met drankjes aan en proostte we op mijn vertek, waarna er nog veel drankjes volgde!
Helaas ben ik deze avond mijn telefoon verloren! Dit was twee dagen voordat ik zou vertekken uit Melbourne dus ik was niet heel blij. Gelukkig heb ik mijn Nederlandse simkaart nog, gaan al mijn gemaakte foto's automatisch naar mijn dropbox en was mijn aussie nummer prepaid, maar he voelde toch als het missen van een arm. Aangezien ik geen laptop mee heb deed ik alles met dat ding.
Twee dagen aan de telefoon gehangen met de meneer van de club, die me niet heel vriendelijk holp, maar geen telefoon! Uiteindelijk was de tijd om en moest ik in Sydney maar kijken voor een nieuwe. Toch wel goed om te weten dat het thuisfront zo goed aan me denkt. Kreeg nog geen 12 uur nadat ik me telefoon had verloren beszorgde mailltjes wat er aan de hand was omdat ik niet meer online was geweest op facebook. Wat een hippe ouders heb ik toch!
Ben ondertussen denk ik goed gewend aan het Australische ' no worries' had namelijk een dag voordat ik vertrok vanuit melbourne nog geen backpack en geen vervoer naar sydney..
Ondertussen zit ik in een internet cafe in sydney en zitten al mijn spullen veilig in een backpack in mijn veel te goedkope hostel.Uiteindelijk is alles dus goedgekomen.
Eergister zijn we voor de laatste keer naar het strand geweest en daarna als een kleine family mijn paella gegeten. Toen besloten dat het nog geen tijd was om afscheid te nemen, dus de volgende dag stonden mijn vriendinnetjes om 9 uur op de stoep met broodjes, ei, bacon, en fruit. Super lekker ontbeten, maar ik moest opschieten want omdat ik mijn 2ehands backpack zo laat had aangeschaft moest ik alles op de ochtend van vertrek nog pakken. De droger deed niet wat ik wilde en het nieuwe meisje stond al om 11 uur klaar om te verhuizen.
Als met al was ik op tijd klaar en zijn we met ze allen richting de stad gegaan. Eerst mijn koffer bij Nicole afgeleverd. Die blijft daar nog een tijd wonen dus die wilde wel op mijn koffer passen als ik weg was. Dan wist ze in ieder geval zeker dat ik terug zou komen:) Daarna met ze allen wat gegeten in de stad en daarna richting het station om de bus naar het vliegveld te pakken. Het voelde net als toen ik op schiphol stond, maar misschien nog een beetje erger aangezien ik weet dat ik een aantal van hun misschien wel nooit meer zal zien. We hebben wel besloten dat er een eurptrip moeten komen aangezien we een finse, duitse, schotse en hollandse dame hebben. Ze moesten allemaal huilen en het was echt niet leuk!!
Mijn trip naar sydney duurde lang, alhoewel het maar 1 uur vliegen was. Ik had nog steeds geen telefoon dus moest wennen aan het niet pakken van mijn telefoon als ik me verveelde. Vliegtuig was rustig, had dus mijn eigen drie stoelen en hoefde met niemand te praten.
Op het vliegveld een trein gepakt richting mijn hostel en daarna in tien min naar het hostel gewandeld. Het was ondertussen 11 uur savonds en voelde me totaal niet op mijn gemak in het grote Sydney. Met mijn mega backpack op mijn rug en mijn kleine backpack op mijn buik en mijn kaart in de hand voelde ik me als een perfect doelwit voor iedereen die kwaad wilde. Ondertussen was ik een beetje verdwaald en had het gevoel dat ik achtervolgd werd door twee jongens. Ik probeerde sneller te lopen maar door mijn aanhangsels werd dit moeilijk (de backpack, niet de jongens) Uiteindelijk waren ze bijna bij me en ik bedacht een aantal moves om te ontsnappen als ze iets zouden doen. Uiteindelijk zeiden ze tegen me, are you lost?! Here let us help you! And ze legde me de weg naar mijn hostel uit..
Kan wel spannende boeken gaan schrijven he?
Dit was niet heel duidelijk dus blijkbaar zag ik er nog steeds verdwaald uit. Er kwam namelijk een mannetje op een scooter langs die riep, are you lost?! Dus ik zei, yep! De man bood me een lift op zijn scooter aan, uiteindelijk bleek dit niet nodig te zijn aangezien ik 40 meter vanaf het hostel bleek te zijn. Thank god for google maps! Wat moet je zonder telefoon tegenwoordig, bedankt meneer.
In het hostel werd ik niet heel vriendelijk geholpen, maar ik bedacht maar dat hij misschien ook een lange dag heeft gehad. Uiteindelijk met mijn kussen en lakentje naar boven gewandeld. Bleek ik de verkeerde sleutel tehebben gekregen, kon ik de route dus herhalen.
In de kamer maakte ik iemand wakker met mijn gestommel en uiteraard bleek ze nederlands te zijn. Het was een wat oudere dame die ik 89 naar perth is verhuisd en er niet aan moet denken weer naar Nederland te moeten. Ze was op het moment net klaar met een half jaar werken in Sydney en voordat ze terug naar Perth gaat wilde ze de oostkust nog even zien. Ze had er geen goed woord voorover, veel te toeristisch als je het haar vroeg. Na dit redelijk negatieve verhaaltje over de oostkust zei ze, mensen in Nederland zeuren zoveel en zijn zo negatief dat is de reden dat ik niet terug wil. Ik wilde bijna zeggen; moet jij zeggen! maar deed dat toch maar niet. Tijdens ons korte gesprek liep er trouwens een kleine kakkerlak over haar broek, die ze daarna als een soort ninja probeerde te vermoorden. Ik slikte even en besloot maar blij te zijn met mijn bovenste bed.
Vandaag de stad in gegaan. Naar een visitor centre geweest en voorbereid want morgen is het zo ver!!!!!
Om half 8 sochtends zal ik mieke en derek van het vliegveld halen!!
Super leuk om ze te zien!! Daarna droppen we onze spullen af bij het hotel, aangezien we pas om 2 uur kunnen inchecken. En zal ik ze de hele dag proberen wakker tehouden omdat ze zo snel mogelijk over hun jetlag heen moeten komen!!
Heb wat dingen bedacht om te bekijken, maar toch maar rekening gehouden met het feit dat ze waarschijnlijk wel erg moe zijn, en niet heel veel zin hebben om mijn wandelingen te gaan uitvoeren. Heb vandaag vanaf 10 uur gewandeld en vind het nu wel even tijd voor een break. Heb vandaag trouwens gelunched voor het opera house. Hoewel het eigenlijk niets voorsteld was het toch wel onwijs leuk om dit in het echt te zien! Nog steeds bizar dat ik hier ben, af en toe voelt het nog alsof ik droom.
Het volgende verhaaltje wordt hopelijk geschreven door mijn visite!! Heb ondertussen weer een telefoon met het zelfde aussie nummer dus ik ben weer mobiel! +61 (0)403590500 mijn nederlandse simkaart past hier niet in dus kan daar op het moment geen bercithen op ontvangen.
Ik ga nu nog even van de zon genieten, inpakken en op tijd slapen! Spreek jullie snel en hou jullie op de hoogte van ONZE avonturen!
xxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
30 Januari 2014 - 08:02
Karel:
– — -
30 Januari 2014 - 09:02
Jasmin:
Wat een leuke en spannende avonturen maak jij mee zeg.
Geniet er maar lekker van met zn 3e!
Ben wel jaloers hoor hiihi
Veeel plezier en maak weer mooie dingen mee!
Liefss je zusjexxx
-
30 Januari 2014 - 09:45
Ingrid:
wat weer een verhaal Ilse.
we zullen de eerste zijn die je boek koopt.
gister avond derek en mieke naar schiphol gebracht, ze hebben er veel zin in.
en wij weten hoe leuk het is als ze daar opgehaald worden door jou.
heel veel plezier samen. dikke kus xxx
pa en ma -
30 Januari 2014 - 11:03
Annemiek:
Hoi Ilse!
Wat leuk om te lezen zeg! Je kan goed schrijven :) Je maakt ook een hoop mee zo! Veel plezier straks met de visite! Geniet ervan!!
Liefs Annemiek -
30 Januari 2014 - 12:55
Saskia :
Hoi Ilse, we hebben elkaar "net" gemist in Sydney. Wij waren er met Oud en Nieuw. Heerlijke stad om lekker te wandelen. In "The Rocks" zit een heerlijk Belgisch biercafe, waar je ook lekker kan eten. Geniet van al het moois in Aussie land en je reis verder. Kijk al uit naar je volgende verhaal.
Groetjes -
30 Januari 2014 - 17:11
Ank En Antoon:
Heel veel plezier met elkaar. En we genieten van je verhalen. -
30 Januari 2014 - 18:17
Tamara:
Jeetje Ilse. Wat een verhaal weer. Maar wel prachtig om te lezen. Veel plezier met bezoekers!! Liefs van ons -
30 Januari 2014 - 19:11
Corrie Bot:
Hallo Ilse.
we zitten hier echt van je verslag te genieten,
J e kan altijd nog schrijfster worden.Het wordt hier wel stil in de buurt,maar wees nu maar een uitmuntende
reisleidster.We hopen weer van je te horen. -
30 Januari 2014 - 21:59
Chyla En Sjaak:
Ilse, geweldiig om je belevenissen te lezen. Wij genieten met je mee! -
31 Januari 2014 - 18:17
Vera:
hoi Ilse, met tranen van het lachen heb ik je verhaal gelezen en wat ben ik jaloers op je dat mijn tennishelden in het echt heb zien spelen (jammer van den finale)
heel veel plezier met Derek en Mieke maar dat komt wel goed met jou als reisleidster.
gr Vera xxxx -
01 Februari 2014 - 09:56
Joke:
Haai Ilse.
Wat moet dat moeilijk zijn geweest dat je goede vrienden heb moeten uitzwaaien.
Gelukkig heb je nu ook weer een paar goede vrienden bij je. Ga er wat moois van maken met elkaar. Hopelijk horen we snel iets van jullie. Heel heel veel plezier. Voor alle drie een dikke xxx.
Liefs Sjaak en Joke -
01 Februari 2014 - 16:13
Gerda:
Hoi Ilse
Ik ben de tweede die een boek koopt van je, met al die mooie verhalen en belevenissen.
Veel plezier verder met Derek en Mieke.
Groetjes uit wognum -
02 Februari 2014 - 12:25
Vera:
hoi Ilse,natuurlijk ben ik dan de derde die je boek gaat kopen.
maar wanneer moet je het dan schrijven want zo te lezen zijn je dagen goed gevuld.
veel plezier.
gr Vera xxx -
02 Februari 2014 - 21:51
Gaby:
Genieten. Ik heb van je verhaal genoten Ilskie. Heel veel plezier met reizen. Dit klonk al heel veelbelovend. Wat een mooi moment!! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
