Hakuna Matata
Blijf op de hoogte en volg Ilse
06 Augustus 2015 | Australië, Melbourne
Lieve allemaal,
Op het moment is het 5 uur sochtends. Al drie nachten op een rij lig ik rond deze tijd wakker, wat is het toch fijn om een reiziger te zijn, leve de jetlag, 3x hoera!
Dit doet me denken aan mijn allereerste verhaal op deze blog. Die was zo'n 4 jaar geleden in nieuw Zeeland. De reis waar het allemaal mee begon en waardoor mij reislust is aangewakkerd. Toen begon ik namelijk met een soortgelijke zin.
Het is lang terug dat ik een verhaal heb geschreven. Er gebeurde op een gegeven moment niet veel spannends meer. Ook hier in Australië is er zoiets als sleur en ook hier kom je helaas niet onder werken uit. (Al laat ik het jullie graag lijken dat ik Utopia heb gevonden, zon, lekker eten nooit meer werken! Dan komt er misschien nog eens iemand op bezoek;))
Het is gek te beseffen dat ik al 21 maanden van huis ben. Dan te bedenken dat ik vroeger om een week op kamp te gaan een foto van mijn ouders in mijn tas nodig had om er überhaupt over na te denken om te gaan. Kleine meisjes worden groot zeggen ze dan.
Australië is geweldig. Ik voel me hier helemaal op mijn plek. Vrienden, onwijs leuk werk, vriendinnetje, prachtige stad waarin ik woon. Wat wil een mens nog meer vraag je jezelf af. Na wat er de afgelopen maand is gebeurd is die vraag eenvoudig beantwoord.
Nu, 3 maanden terug midden in de nacht, maakte ik mijn eerste telefoontje naar Nederland. Ik belde Mieke om haar te vertellen dat ik thuis zou komen. Samen zouden we een plan smeden om zoveel mogelijk mensen thuis te gaan verassen. Aangezien dit al een droom van mij was vanaf ik in nieuw Zeeland zat heb ik strikt geprobeerd alle touwtjes in handen te houden met betrekking tot het regelen van de verrassing en de feestvreugde er omheen. Al twee maanden kon ik niet wachten om terug te gaan en de blikken te zien zodra ik binnen zou lopen. (Nu maar hopen dat ze me net zo gemist hebben als ik hen)
Ik heb geprobeerd stiekem bij de vriendinnen te polsen of ze inderdaad op donderdag avond 25 juni aanwezig zouden zijn wanneer Mieke ze zou uitnodigen voor een borrel met onbekende reden. Dit ging niet zomaar, dus Mieke en ik (later bleek alleen ik) hebben veel stress gehad of het wel zou lukken. De meiden hadden we voor elkaar dachten we. Nu de familie nog. Wat is er nu een goede reden om een aantal mensen bij elkaar te brengen die niet bij elkaar hoeven te zijn als ik er niet bij ben.(vriendinnen en familie) na een aantal Skype vergaderingen te hebben gehad, besloten we derek in het complot te betrekken. We wisten niet hoe maar hij zou maar iets moeten verzinnen om in ieder geval wat familie bij elkaar te krijgen. Uiteindelijk is dit hem heel goed gelukt! Goed gedaan der!
En zo stapte ik na een hele lange tijd op 24 juni weer in het vliegtuig richting huis!! Op voor een mooie 25 uur onderweg!
Ik was onwijs zenuwachtig en wist niet wat ik moest verwachten van mijn trip naar huis. Het was tenslotte een verrassing, niemand had vakantie, was 5 weken niet te lang/kort, zal er veel zijn veranderd, zal ik me nog wel thuis voelen er gingen wel honderd vragen door mijn hoofd.
Op Schiphol stond Mieke klaar!! Wat een heerlijk gevoel die te zien en wat voelde het gelijk weer goed! Voor een moment vreemd en daarna net of we elkaar gister nog hebben uitgezwaaid in Melbourne. Tijdens onze weg naar de auto hoorde we opeens een onwijs gegil!!! Er stonden 10 gillende meiden met ballonnen, spandoeken en een aantal mobiels in de lucht. Wat een verrassing!! Stond echt met mijn mond vol tanden en stond even vastgenageld aan de grond! Wat een gezelligheid gelijk!! Heerlijk!
Onderweg even gestopt bij de Mac om een plan van aanpak te maken. Mrt derek ondertussen ongeduldig over de sms waar we bleven en opa en oma waren laat! Derek had ondertussen een bezoek in huis die niet echt zeker waren waarom ze nu precies daar moesten zijn, maar omdat zr derek er gelukkig mee konden maken waren ze er gewoon.
De eerste stop voor ons was bij de knolletjes op de wijzend waar we me een club meiden kloppend op de ramen als gelijk een goede indruk hadden gemaakt. Wat is dat dan toch gek na zo lang!
Daarna door naar het ouderlijk huis. Met mijn hart bonkend in mijn keel de deur open gemaakt en niet weten wat te zeggen, want wat zeg je na zolang, binnen gekomen met een kleine hallo....................
Die reactie die ik toen zag zal ik nooit meer vergeten! IK ZIEN IETS WAT IK NIET ZIEN KENNE..... NOOOOHHHHHH ILSE BOT HOE KEN DIT NOU????.....NOOOOHHHH JEZUS JEZUS
Voor dat ik het wist had iedereen een borrel, stond de chips optafel, was de beamer aangesloten met mijn foto's en was het weer vanouds gezellig. Wat een onwijs mooie avond en wat een goed gevoel om jullie weer te kunnen vast houden. Ik wil jullie echt bedanken voor die prachtige avond die echt in de boeken kan!
Ik sliep ik mijn oude kamertje waar mijn spulletjes nog stonden en mijn fotoboeken stof stonden te vergaren. Ik moet zeggen dat dit toch wel een heel gek gevoel is. Na zo
Lang weg, op zo veel verschillende plekken te hebben geslapen, zo veel
Landen te hebben bezocht, dan weer in je EIGEN bedje te liggen THUIS voelde heel heel goed.
Vanaf het moment dat ik thuis kwam tot het moment dat ik ben vertrokken heb ik geen moment stil gezeten. Ik was zo blij verast over alle interesse van iedereen en het voelde goed om (misschien wel 20 keer) mijn verhaal te doen aan mensen die het echt wilde horen. Ik ben alleen maar dagjes uit geweest, uit eten uit lunchen, hier een borrel, daar een borrel! Gezelligheid alom! Moet de foto's erbij pakken om te kunnen opnoemen wat er allemaal gebeurd is zo veel is het. Ik denk dat ik alles uit deze vijf weken heb gehaald wat er in zat en het is op emotioneel gebied (en op landschap gebied eigenlijk ook, wat is Nederland eigenlijk mooi!!) echt een van mijn geweldigste reizen geweest en ik ben zo blij dat ik de beslissing heb genomen om terug te komen.
Dingen die mij voorheen niet op vielen om mij misschien zelfs stoorden aan ons kikkerlandje kon ik nu zo waarderen. Dat keiharde en de sarcastische grappen, de nuchterheid en waarom zou je zo idioot doen, doe maar lekker gewoon, niet zeuren mentaliteit en natuurlijk de Nederlandse gezelligheid! (Wat overigens niet te vertalen is in het Engels, dat zegt toch al genoeg?)
Al met al ben ik 5 weken thuis geweest. De beste tijd ooit gehad, weer weet waar ik vandaan kom en weer even mrt beide benen op de grond. Het had langer mogen duren, maar toch heb ik besloten weer te gaan. Niet voor lang, ik kom terug, wanneer maakt niet uit. We weten nu dat het goed voelt hoe lang het ook terug is dus het komt goed.
Bedankt allemaal voor de geweldige 5 weken. Ik heb echt intens genoten en ik hoop jullie ook! Voor de gene die ik niet heb kunnen zien, tot de volgende keer. En mochten jullie live beelden willen zien van de verrassing, ik denk dat mijn ouders jullie graag ontvangen en met de beelden en een borrel er graag over na praten.
Ondertussen is het 6 uur sochtends.. He weer een uur voorbij.
Bedankt allemaal! En houden jullie een oogje in het zeil op de wijzend voor mij;)
Heel veel liefs
Ilse
Op het moment is het 5 uur sochtends. Al drie nachten op een rij lig ik rond deze tijd wakker, wat is het toch fijn om een reiziger te zijn, leve de jetlag, 3x hoera!
Dit doet me denken aan mijn allereerste verhaal op deze blog. Die was zo'n 4 jaar geleden in nieuw Zeeland. De reis waar het allemaal mee begon en waardoor mij reislust is aangewakkerd. Toen begon ik namelijk met een soortgelijke zin.
Het is lang terug dat ik een verhaal heb geschreven. Er gebeurde op een gegeven moment niet veel spannends meer. Ook hier in Australië is er zoiets als sleur en ook hier kom je helaas niet onder werken uit. (Al laat ik het jullie graag lijken dat ik Utopia heb gevonden, zon, lekker eten nooit meer werken! Dan komt er misschien nog eens iemand op bezoek;))
Het is gek te beseffen dat ik al 21 maanden van huis ben. Dan te bedenken dat ik vroeger om een week op kamp te gaan een foto van mijn ouders in mijn tas nodig had om er überhaupt over na te denken om te gaan. Kleine meisjes worden groot zeggen ze dan.
Australië is geweldig. Ik voel me hier helemaal op mijn plek. Vrienden, onwijs leuk werk, vriendinnetje, prachtige stad waarin ik woon. Wat wil een mens nog meer vraag je jezelf af. Na wat er de afgelopen maand is gebeurd is die vraag eenvoudig beantwoord.
Nu, 3 maanden terug midden in de nacht, maakte ik mijn eerste telefoontje naar Nederland. Ik belde Mieke om haar te vertellen dat ik thuis zou komen. Samen zouden we een plan smeden om zoveel mogelijk mensen thuis te gaan verassen. Aangezien dit al een droom van mij was vanaf ik in nieuw Zeeland zat heb ik strikt geprobeerd alle touwtjes in handen te houden met betrekking tot het regelen van de verrassing en de feestvreugde er omheen. Al twee maanden kon ik niet wachten om terug te gaan en de blikken te zien zodra ik binnen zou lopen. (Nu maar hopen dat ze me net zo gemist hebben als ik hen)
Ik heb geprobeerd stiekem bij de vriendinnen te polsen of ze inderdaad op donderdag avond 25 juni aanwezig zouden zijn wanneer Mieke ze zou uitnodigen voor een borrel met onbekende reden. Dit ging niet zomaar, dus Mieke en ik (later bleek alleen ik) hebben veel stress gehad of het wel zou lukken. De meiden hadden we voor elkaar dachten we. Nu de familie nog. Wat is er nu een goede reden om een aantal mensen bij elkaar te brengen die niet bij elkaar hoeven te zijn als ik er niet bij ben.(vriendinnen en familie) na een aantal Skype vergaderingen te hebben gehad, besloten we derek in het complot te betrekken. We wisten niet hoe maar hij zou maar iets moeten verzinnen om in ieder geval wat familie bij elkaar te krijgen. Uiteindelijk is dit hem heel goed gelukt! Goed gedaan der!
En zo stapte ik na een hele lange tijd op 24 juni weer in het vliegtuig richting huis!! Op voor een mooie 25 uur onderweg!
Ik was onwijs zenuwachtig en wist niet wat ik moest verwachten van mijn trip naar huis. Het was tenslotte een verrassing, niemand had vakantie, was 5 weken niet te lang/kort, zal er veel zijn veranderd, zal ik me nog wel thuis voelen er gingen wel honderd vragen door mijn hoofd.
Op Schiphol stond Mieke klaar!! Wat een heerlijk gevoel die te zien en wat voelde het gelijk weer goed! Voor een moment vreemd en daarna net of we elkaar gister nog hebben uitgezwaaid in Melbourne. Tijdens onze weg naar de auto hoorde we opeens een onwijs gegil!!! Er stonden 10 gillende meiden met ballonnen, spandoeken en een aantal mobiels in de lucht. Wat een verrassing!! Stond echt met mijn mond vol tanden en stond even vastgenageld aan de grond! Wat een gezelligheid gelijk!! Heerlijk!
Onderweg even gestopt bij de Mac om een plan van aanpak te maken. Mrt derek ondertussen ongeduldig over de sms waar we bleven en opa en oma waren laat! Derek had ondertussen een bezoek in huis die niet echt zeker waren waarom ze nu precies daar moesten zijn, maar omdat zr derek er gelukkig mee konden maken waren ze er gewoon.
De eerste stop voor ons was bij de knolletjes op de wijzend waar we me een club meiden kloppend op de ramen als gelijk een goede indruk hadden gemaakt. Wat is dat dan toch gek na zo lang!
Daarna door naar het ouderlijk huis. Met mijn hart bonkend in mijn keel de deur open gemaakt en niet weten wat te zeggen, want wat zeg je na zolang, binnen gekomen met een kleine hallo....................
Die reactie die ik toen zag zal ik nooit meer vergeten! IK ZIEN IETS WAT IK NIET ZIEN KENNE..... NOOOOHHHHHH ILSE BOT HOE KEN DIT NOU????.....NOOOOHHHH JEZUS JEZUS
Voor dat ik het wist had iedereen een borrel, stond de chips optafel, was de beamer aangesloten met mijn foto's en was het weer vanouds gezellig. Wat een onwijs mooie avond en wat een goed gevoel om jullie weer te kunnen vast houden. Ik wil jullie echt bedanken voor die prachtige avond die echt in de boeken kan!
Ik sliep ik mijn oude kamertje waar mijn spulletjes nog stonden en mijn fotoboeken stof stonden te vergaren. Ik moet zeggen dat dit toch wel een heel gek gevoel is. Na zo
Lang weg, op zo veel verschillende plekken te hebben geslapen, zo veel
Landen te hebben bezocht, dan weer in je EIGEN bedje te liggen THUIS voelde heel heel goed.
Vanaf het moment dat ik thuis kwam tot het moment dat ik ben vertrokken heb ik geen moment stil gezeten. Ik was zo blij verast over alle interesse van iedereen en het voelde goed om (misschien wel 20 keer) mijn verhaal te doen aan mensen die het echt wilde horen. Ik ben alleen maar dagjes uit geweest, uit eten uit lunchen, hier een borrel, daar een borrel! Gezelligheid alom! Moet de foto's erbij pakken om te kunnen opnoemen wat er allemaal gebeurd is zo veel is het. Ik denk dat ik alles uit deze vijf weken heb gehaald wat er in zat en het is op emotioneel gebied (en op landschap gebied eigenlijk ook, wat is Nederland eigenlijk mooi!!) echt een van mijn geweldigste reizen geweest en ik ben zo blij dat ik de beslissing heb genomen om terug te komen.
Dingen die mij voorheen niet op vielen om mij misschien zelfs stoorden aan ons kikkerlandje kon ik nu zo waarderen. Dat keiharde en de sarcastische grappen, de nuchterheid en waarom zou je zo idioot doen, doe maar lekker gewoon, niet zeuren mentaliteit en natuurlijk de Nederlandse gezelligheid! (Wat overigens niet te vertalen is in het Engels, dat zegt toch al genoeg?)
Al met al ben ik 5 weken thuis geweest. De beste tijd ooit gehad, weer weet waar ik vandaan kom en weer even mrt beide benen op de grond. Het had langer mogen duren, maar toch heb ik besloten weer te gaan. Niet voor lang, ik kom terug, wanneer maakt niet uit. We weten nu dat het goed voelt hoe lang het ook terug is dus het komt goed.
Bedankt allemaal voor de geweldige 5 weken. Ik heb echt intens genoten en ik hoop jullie ook! Voor de gene die ik niet heb kunnen zien, tot de volgende keer. En mochten jullie live beelden willen zien van de verrassing, ik denk dat mijn ouders jullie graag ontvangen en met de beelden en een borrel er graag over na praten.
Ondertussen is het 6 uur sochtends.. He weer een uur voorbij.
Bedankt allemaal! En houden jullie een oogje in het zeil op de wijzend voor mij;)
Heel veel liefs
Ilse
-
06 Augustus 2015 - 05:51
Jasmin:
wat een geweldig verhaal ils, toch jammer dat wij er die avond niet bij konden zijn maar je bent in iedergeval goed ontvangen!
ben blij je gezien te hebben en je even geknuffeld.
wat heb ik je gemist.
toch ben ik blij dat t weer goed met je gaat daar.
en tot snel weer!
dikke kuss -
06 Augustus 2015 - 08:39
Alice Knol:
Heey Ilse
Ja joh wat waren we blij verrast heel onwerkelijk maar het was echt.
Heel veel succes met alles wat je gaat beslissen de komende tijd
Dag lieffie groetjes Piet en Alice -
06 Augustus 2015 - 16:36
Vera:
hoi Ilse, ja meid nu zit je daar alweer een paar dagen maar wat waren dat MOOIE weken met jou.
het filmpje van je dat je binnen kwam kan ik nu na vele malen gezien te hebben met droge ogen bekijken (hahaha).
het afscheid was ook mooi en emotioneel vooral dat je uit zicht was maar was blij te horen dat je reis goed verliep.
gr Vera xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
06 Augustus 2015 - 17:41
Ingrid:
Ja Skat wat een verrassing was dat, dat je opeens voor ons stond en wat was het weer moeilijk om je te laten gaan.
Het waren 5 fantastische weken,we hebben leuke dingen gedaan. Het eerste weekend naar Deventer op stelten, bloed heet, maar heel leuk. En je hebt heerlijk Australies voor ons gekookt.
We hebben er erg van genoten.
Bij ons duurt het nog een paar uurtjes maar daar ben je al jarig.
Van Harte Gefeliciteerd skat.
Je moet nog wel werken maar daarna gaan jullie lekker ergens wat drinken, veel plezier en tot snel.
Dikke kus van ons.
-
06 Augustus 2015 - 19:09
De Stammetjes:
Hey Ilse, je vijf weken zijn omgevlogen, toch gezellig even jou gesproken en gezien te hebben, nu ook gezellig contact, midden in de nacht, haha.
Geniet nog van wat je gaat doen, we wachten het weer af.
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en maak er een mooi feestje van.
Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
